Hoe bewust ben jij, van de rijkdom van jouw lichaamssignalen?
Ik zit in een aantal online groepen, om mijn kennis van online werken te verdiepen en verder te ontwikkeling, omdat ik meer en meer zo wil gaan werken.
Jou raken en verder op weg helpen, dat is mijn doel voor nu en 2019. Zodat jij ook stappen blijft zetten, de wereld mooier gaat maken, door gewoon jezelf te zijn. Je te ontdoen van wat jou belemmert, ,om werkelijk te gaan doen, waarvoor jij hier op aarde bent.
Zelf ben ik niet zo van de groepen en houd meer van 1 op 1 gesprekken of een klein gezelschap waar ik me fijn bij voel. Maar soms is dat gewoon nodig, me verbinden met grotere groepen, omdat ik mijn kennis wil up-graden. Nieuwsgierig ben naar andere mensen. Zo gezegd, zo gedaan. Heerlijk al die kennis, nieuwe geluiden, nieuwe gezichten, nieuwe inzichten.
Na een tijdje voelde ik me onrustig worden van al die prikkels. Mijn hoofd draaide overuren, met het analyseren van al die informatie en heel langzaam dobber ik dan weg van mijn eigen verbinding en voelde dat ik ging zweven. Jarenlang deed ik dat zo, leven vanuit mijn hoofd. Gelukkig zijn dat nu maar momenten, en herken dat tijdig, om dat ik zoveel meer in verbinding met mijn lijf sta.
Alle info die ik had verzameld is genoeg voor nu, dat mag landen in integreren in mijn werkwijze en vorm krijgen. Dus besloot ik uit de groep te stappen. Logisch toch? Ik voelde de rust weer terug keren, heerlijk. Terug in mijn eigen ruimte. Ruimte innemen die ik nodig heb. Keuzes maken die op dat moment goed voor mij zijn. Maar de dag daarna voel ik verdriet en boosheid en voel me letterlijk benauwd worden, waar ik geen betekenis aan kon geven.
Een andere laag. Wat wil er gezien worden?
Als vanouds diepzeeduiken, alles laten zijn voor wat is en me verbinden met dat wat is, in mijn lijf. Acceptatie van dat wat er is. De boel de boel laten. Simpel, maar niet altijd gemakkelijk. Maar ik maak daar tijd voor, of het schikt of niet. Ik maak het de geschikte tijd, omdat ik waarde hecht aan wezenlijke signalen van binnenuit.
Komen er als vanzelf, beelden van hoe het was in de baarmoeder, met mijn tweelingbroer. Als ik ruimte in neem dan stik ik. Logisch, hij is zo groot en ik zo klein. Dat in een kleine ruimte, warm met water, maar toch. Dus als ik toen ruimte in wilde nemen, kon ik niet anders dan me klein maken. Voel jij wat ik bedoel? Voel je hoe anders dat is dan in het gewone leven? En dan ben ik dankbaar voor de boodschap.
De boodschap dat ik me weer bewust mag worden, hoe oerprincipes zijn opgeslagen in je lijf, ingebakken op celniveau. Maar door daarvan bewust te worden is niet langer nodig dat ik me klein maak, als ik ruimte wil innemen. Dus pak ik pen en papier en ga mezelf een ander verhaal vertellen. Dat het niet langer nodig is om me klein te maken, als ik ruimte wil innemen. Maar let op mijn woordkeuze..Het universum kent het woord niet, niet. Dus ik herschrijf mijn tekst naar; Ik mag ruimte innemen, omdat dat mijn geboorterecht is. Ik mag me energetisch zo groot maken, dat ik dans door de kamer, door mijn dorp, door Friesland, door Nederland, over heel de wereld, zolang dat voor mij goed voelt. Ik ben veilig als ik ruimte inneem. En voel hoe dat voor mij voelt, als ik mezelf een ander verhaal verhaal vertel, vanuit de acceptatie van wat er ooit was. Gewoon thuis op je eigen bank, vanuit je eigen huis kan jij het anders gaan doen en bereiken wat jij wilt.
Wat ik kan, kan jij ook!
Schrijf je in voor mijn inspiratie email, want er volgt meer passend aanbod. (naast de blog op de site)
