De wet van aantrekkingskracht. Gewoon een natuurwet, die er gewoon is.
Waar je alles mee kunt aantrekken wat je maar wenst als je bereid bent om met open vizier naar jezelf te kijken. Dat is wel een dingetje, maar hoe gaaf om te ontdekken, wat je mag ervaren.
Klinkt cryptisch, is het niet. Echt niet. Faber is gewoon van gewoondoen en nu nog meer van gewoonjezelfzijn.
Zo had ik van de week mijn ding. Ik had iemand nodig, voor iets wat voor mij heel belangrijk was en is. Maar om hulp te vragen is nu niet mijn sterkste ding. Die ander om een gunst vragen, dan rammelt mij ego als een malle. In de zin van dat hoort niet, of dat moet ik zelf oplossen. Dat hoor je niet te vragen etc etc Herken je dat?
Wat ik dan doe is me afstemmen hoe het zal zijn als dat wat ik in dit geval nodig heb, voelt alsof het er al is. Dat voel ik dan en zie ik dan.
En dan is het moment daar. Die ander is daar. Ik mag het gewoon vragen, vragen dat waar ik naar verlang, in vol vertrouwen.
En dan is het antwoord; ja is helemaal ok. Ik wil jou helpen. En dan ben ik simpel dankbaar en verwonderd.